Αναδρομή χρονιάς 2023
Συλλογίζομαι πως θα ήταν αν μια ολόκληρη χρονιά χωρούσε σε μια μόνο μέρα. Τι μορφή θα είχε; Νίωθω πως αυτές οι δύο έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους... Γεννιούνται και οι δυο στο σκοτάδι και κάνουν τα πρώτα αγουροξυπνημένα τους βήματα ψάχνοντας το φως και τη ζεστασιά. Σαν παιδιά σχεδόν που μεγαλώνουν πιο γρήγορα απ' την ώρα τους, αρχίζουν να τρέχουν και ξεχύνονται στα γρασίδια να χαρούν τον υπέροχο ζεστό ήλιο. Πιο ύστερα αποκαμωμένα από το τρέξιμο και με την απογευματινή ψύχρα του φθινοπώρου να τα τυλίγει μαζεύονται στο σπίτι για να κουλουριαστούν κάτω από το ζεστό τους πάπλωμα. Ήταν όμως μια τόσο μεγάλη μέρα η σημερινή.
Νιώθω πως τα δύο κυριότερα θέματά της ήταν η φιλία και η αναζήτηση της γνώσης. Πέρασα τόσες όμορφες στιγμές κοντά σε αγαπημένους μου φίλους φέτος και είχα τη χαρά να ταξιδέψω και να είμαι μαζί τους από το Βέλγιο και Ιταλία μέχρι την όμορφη Ρόδο και την Ικαρία. Ακόμα πιο σημαντικό όμως είναι ότι μπόρεσα να είμαστε μαζί εκεί σε πολύ σημαντικές στιγμές της ζωής, γενέθλια και γάμους, και να γιορτάσουμε παρέα, κάτι που αισθάνομαι ότι μου λείπει ιδιαίτερα επειδή ζω μακριά τους. Έμαθα όμως από πρώτο χέρι πως αυτή η ίδια η φιλία και η αγάπη μπορεί επίσης να πονέσει, καθώς ήρθα αντιμέτωπη με το πρωτόγνωρο αίσθημα της απώλειας φέτος. Και αυτό είναι κάτι που πιστεύω πάντα θα ζει στη μνήμη μου και θα προσπαθήσω να καλλιεργήσω σαν σπόρο, έτσι ώστε από το θάνατο να γεννηθεί ζωή και από την ανάμνηση να γεννηθεί η έμπνευση. Η έμπνευση είναι που αναζητούσα και αναζητώ. Η πρόοδος που νιώθω πως έγινε αυτή τη χρονιά με την απόκτηση της γνώσης πάνω σε δύο ανεξάρτητους τομείς που με ενδιαφέρουν (περιβάλλον και συγγραφικές μέθοδοι) μου δείχνει πως είμαι στο σωστό δρόμο. Οπλισμένη πλέον με νέες γνώσεις και νέες δεξιότητες που ξεκίνησα να αναπτύσσω φέτος, από προγραμματισμό μέχρι Ιαπωνική κουζίνα, μπόρεσα να κερδίσω έδαφος στην αναζήτηση των ενδιαφερόντων μου και των "θέλω" και να τα μετατρέψω σε "μπορώ".
Καθώς βάζω αυτή τη χρονιά για ύπνο, νιώθω περήφανη για μένα και ξέρω πως οι καλές και οι κακές στιγμές είναι εκεί για να τις βιώσουμε. Δε μπορούμε παρά να μάθουμε από αυτές, να ονειρευτούμε και να κρατήσουμε τη φλόγα αναμμένη για το επόμενο πρωί.
